Roekeloos

(foto uit 2006)

Hoe heerlijk ik het ook vind, mijn lieve kleine Isolde, hoe vol ik ook zit van Ravian, soms komt er ook iets anders bovendrijven.

Dan zeggen de meiden: "Mamma, vind je je leven nou niet saai? Je gaat alleen maar naar je werk, de begraafplaats, je zorgt voor Isolde en die oppaskindjes. Je gaat nooit meer uit."

Dan zeg ik met een klein stemmetje: "Maar ik vind mijn werk léuk."

Maar de laatste tijd begint zich ergens iets te roeren... als een draak die zijn staart beweegt.
Dan zou ik de zon weer willen zien opkomen terwijl ik door de stad loop. Of naar huis fiets terwijl de roes optrekt. En onverwacht veel auto's al weer ergens naar op weg zijn met mensen er in die ergens naar op weg zijn.
Soms wil ik niet alleen maar mamma zijn. Dan wil ik mijn schoenen in een hoek schoppen en dansen op blote voeten. Pedante discussies voeren met passanten in de nacht. Lachen. Huilen naar de maan.

En roekeloos zijn.
Te roekeloos zijn.