Neuralgie

Van 2000 tot 2003 heb ik vreselijke last gehad van aangezichtspijnen.
Echt vreselijk. Zenuwpijn is een zeer gemene pijn. In het begin moest ik ademhalingsoefeningen doen om de pijn op te vangen, lag nachten wakker met het gevoel alsof iemand messen in mijn hoofd stak. Dokters wilden niet luisteren, stuurden me van het kastje naar de muur. Geen enkele 'normale' arts heeft in die tijd toegegeven dat het zenuwpijn was, terwijl ik het steeds gezegd heb. Uiteindelijk heeft een antroposofisch arts de diagnose gesteld, maar dat was de 6e of 7e arts die ik gezien heb.
Weliswaar kon die er ook niets aan doen, en ook de homeopaath en de natuurarts niet. Toen heb ik het opgegeven en de natuur haar werk maar laten doen: accepteren en hopen dat het weg ging.
Dat deed het, na drie jaar, waarin het langzaam uitdoofde.

Al die tijd is het weggebleven.
De laatste tijd heb ik het te druk gehad, je weet niet of het er iets mee te maken heeft gehad, maar het lukte me niet om voldoende rust voor mezelf te bevechten. Ik moest toch werken, oppasouders wilden hun kindjes brengen en ook nog wel eens extra dagen... en ik heb mijn grenzen niet duidelijk genoeg bewaakt.
En nu heb ik opnieuw zenuwpijn.

Niet dezelfde zenuw: eerst was het de aangezichtszenuw (trigeminus), nu is het volgens mij de occipitalis (achterhoofdszenuw). En godzijdank ook niet zo heftig als toen, maar toch behoorlijk vervelend.
Mijn ritmische masseuse/fysiotherapeute kan niets raars aan mijn nek ontdekken, maar daar komt het vandaan. Het kan allerlei oorzaken hebben: spanning met als gevolg teveel spanning in de nek of schouders, slijtage van de halswervels, maar heel vaak wordt er nooit een reden gevonden.

Wat ik wel zag vandaag, toen ik voor de etalage van een beddenzaak op Hans stond te wachten die een klamboe zocht, was een reclame voor zo'n speciaal hoofdkussen. Zo eentje van latex met een speciale vorm voor je nek zodat die niet in een gekke knak ligt.
De meneer van de beddenzaak heeft vier verschillende modellen aan laten dragen, de één net iets hoger (nee), de ander net iets harder (nee), de derde veroorzaakte een soort bult voor mijn ogen (te zacht en te hoog), maar de vierde was het.
Normaal lig ik op dons wat ik altijd half wegfrommel en indeuk, dus het zal wel wennen zijn, maar na een middagdutje werd ik toch zonder pijn wakker. Wie weet, het zou kunnen helpen.

Boekweitdopjes, waar Hans bij zweert, kan ik niet verdragen. Die zijn voor mijn altijd wel gevoelige hoofdzenuwen te hard. Het zal toch een zwakke plek zijn, neem ik aan.